Ik neem jullie mee door mijn leven heen en schrijf over een aantal spirituele ervaringen en hoe het bij mij ontwikkelde. Al van jongs af aan ben ik gevoelig voor alles en is mijn intuïtie goed ontwikkeld. Nu gebruik ik mijn talenten in mijn werk en hoe fijn is dat! Toch is het niet altijd makkelijk geweest om veel te voelen en moest ik mijn weg daarin vinden. Lees je mee?
Ik groeide op in een gezin waarbij spiritualiteit normaal was. Mijn moeder kreeg rond mijn 12e veel paranormale ervaringen en ging op onderzoek uit. Die tijd was het allemaal nog niet zo bekend als nu. Op tv had je Tineke en de paranormale wereld, maar verder weet ik het niet echt. Het was nog best een taboe of mensen vonden het eng. Sommige dingen vond ik ook eng en spannend. Geesten die om je heen kunnen zijn, het buitenaardse. De angst van het niet weten wat er gebeurd. Mijn moeder ontwikkelde snel en kreeg een mooie praktijk aan huis. Al op jonge leeftijd was ik gevoelig voor het aanvoelen van emoties en sferen. Ik voelde veel al van te voren aan, nam klachten over van mensen. Voor mij was het normaal, maar later bleek dat bij anderen niet zo te zijn. In mijn puberteit begon ik meer te voelen. Bv als een vriendin een vriendje had, dan voelde ik al of het goed zou gaan of niet. Intuïtief wist ik veel. Ik vond het fijn dat mijn moeder mij hierbij kon begeleiden. We zaten wel vaker te kletsen in haar praktijk. Ik oefende dan ook weleens met een voorwerp in mijn hand en ging dan voelen wat er doorkwam. Psychometrie noem je dat. Ik hoorde woorden, zag beelden of het kwam echt in gevoel binnen, een weten. In het begin denk je dat je iets bedenkt, maar vaak klopte het wel. Die stem te leren horen is in het begin lastig, omdat je dan nog onzeker bent en je denken ertussen komt. Het is de goede afstemming vinden. Ik vond het erg interessant en wilde dit graag verder ontwikkelen. Ik voelde regelmatig zielen bij me die overleden waren. Mijn lijf reageerde erop en kreeg dan een bepaald gevoel in mezelf alsof je omhoog getild werd in trilling. Bijvoorbeeld als mijn oma er was dan werd ik heel blij, een lach op mijn gezicht. Ik weet nog dat ik een boek las over Atlantis toen ik 16 was. Er verscheen een gezicht voor me die boos keek. Alsof ik niet verder mocht lezen. Ik schrok er erg van. Ineens verscheen dat gezicht en dat onverwachte dat vond ik eng. Het niet wetende wat erachter schuilde. En dat er zo plotseling iemand zichtbaar was. Ik hield daar niet van. Ook droomde ik over een overstroming van Atlantisch. Heel bijzonder en echt leek het. Zou het een herinnering zijn?
Ik had soms heldere dromen. Voordat ik verkering kreeg met Sam, had ik het al gedroomd. Het opende iets bij mij waardoor ik hem anders kon gaan zien. Door pijn uit het verleden vond ik het moeilijk mij weer te openen en iemand te vertrouwen. Het had gewerkt en we zijn nog altijd samen. Het moest vast zo zijn. Ook ging ik snachts regelmatig naar een bloemenveld en zweefde daar dan boven. Het laadde me op. Hoe ik er dan kom weet ik niet. Ik ben er ineens en het is anders dan normaal dromen.
Ik begon na de havo aan de kappersopleiding en ging al jong werken. In de kapsalon kwamen veel mensen en ik merkte dat ik dan weer buikpijn had, hoofdpijn of andere vage klachten als ik met iemand bezig was. Of het voelde juist goed als iemand zich prettig voelde. Ik merkte hun emoties op en dus ook wanneer ze tevreden waren met hun haar. Dat was wel handig daaraan. Toch nam ik veel mee naar huis en was vaak erg moe. De hele week in de drukte, veel mensen om me heen, daarnaast weinig rustmomenten. De weekenden moest ik altijd werken en de zaterdagavond was ik snel moe. Ik was natuurlijk een hsp'er, maar had daar toentertijd nog nooit van gehoord dus ik ging maar door. Was hard voor mezelf. Wilde aan verwachtingen voldoen, hard werken en het goed doen. Na in een paar salons te hebben gewerkt, kwam ik op mijn 19e in Zwaag te werken. Vanaf die tijd ging ik meerdere dingen ervaren. Als iemand een opvlieger kreeg, dan deed ik helaas mee. Als er een spanning was, voelde ik dat. Ik heb een keer een aura gezien tijdens het knippen. Ik schrok me dood. Ineens zag ik groene en gele kleuren alsof je een regenboog ziet. Je kijkt erdoorheen. En dan moet je doen alsof er niets aan de hand is, want dit ga je niet vertellen tegen een klant. Wat kun je daar sowieso over vertellen tegen klanten? Ik stopte het altijd weg. Ik heb het daarna nooit meer zo goed waargenomen. Het lijkt me nu juist wel weer leuk om te kunnen zien.
Thuis waren er regelmatig zielen bij me in die tijd. Ook overleden mensen die nog niet goed over waren gegaan en die naar het licht mochten. Auralifters noemen ze het ook weleens. Ze leven in jouw energieveld van jouw licht. Ik merkte het op als ik andere gedachten kreeg dan normaal. Andere gevoelens. Alsof ik met nog iemand in mezelf leefde. Echt niet fijn. Ik ging zelf regelmatig naar een medium en mijn moeder hielp er ook vaak bij. Fijn om daarin hulp te krijgen, want je weet niet alles meteen en moet ermee leren omgaan. In mijn 20er jaren had ik er echt last van en wilde ik niet meer alles maar voelen. Ondertussen woonden we samen. Het openstaan en veel dingen aanvoelen slurpte me leeg en dat kon niet de bedoeling zijn. Ik moest hier anders mee om leren gaan. Ik schreef veel over mijn ervaringen. Dat hielp. Ik weet nog dat ik net uit de douche kwam en er iemand bij me was. Ik werd boos en zei dat hij op moest sodemieteren. Die avond ging ik weer naar het medium en hij kreeg door dat ik wel iets vriendelijker had mogen zijn. Diegene was bij me om te kijken wanneer ik het op zou merken. Een gids in opleiding zeg maar. Ook daar trainen ze dus met energie. Ja, wist ik veel. ik stond me aan te kleden en had geen zin in pottenkijkers ;)
Ook voor collega's ging ik weleens dingen voelen. Er werd niet raar tegenaan gekeken. Dat was wel fijn. Ook al werd ik nooit echt begrepen, toch was het wel ok.
Ik trouwde met Sam in 2004 en we wilden graag kinderen. (lees de blog over kinderloosheid) Ik voelde bij al mijn zwangerschappen dat er iemand was. De ziel van het kindje. Soms kon ik er al mee praten of kon de aanwezigheid goed voelen. Ook dan kreeg ik zo'n heerlijk blij gevoel over me heen. Een stroming en het hart opende. Helaas heeft het niet zo mogen zijn dat er ook werkelijk iemand bij ons geboren werd. Dat je reïncarneert als mens is voor mij waar. Ik heb verschillende terugblikken gehad uit vorige levens. Je komt niet terug als de persoonlijkheid van wie je nu bent, maar je bestaat uit andere delen / eigenschappen van de ziel die in dat volgende leven passend zijn. Zo kun je dus ook in geslacht veranderen. Je bent nu een deel van jouw ziel met een pakketje bij je met wat je gaat leren dit leven. Een deel dat mag gaan ontwikkelen en ervaringen op doen als mens hier op de leerschool aarde. Geniet dus van wie je nu bent en zorg goed voor jezelf. Dit is een uniek leven.
Bij miskramen is het vaak zo dat het kindje precies dat stukje mag ervaren bij jou. Stel in een ander leven was je niet gewenst. Dan kan jouw ziel het nodig hebben om wel gewenst te zijn en dat kleine stukje nodig zijn om verder te kunnen. Als ziel blijf je naar vervolmaking gaan. Je bewustzijn groeit. Of het kindje is er nog niet klaar voor om de trilling van het aardse leven aan te kunnen. Als een bewust kindje in hoge trilling hier komt, kan dat heel zwaar zijn waardoor ze zich terugtrekken. De materie voelt dan te verhard. Buiten dit soort dingen kan het ook bij de ouders liggen. Of dat een kindje niet kan hechten in de baarmoeder doordat daar nog veel pijn zit van trauma's. Er is zoveel mogelijk, maar dat iets gaat zoals het gaat, is niet voor niets. Ik heb voor meerdere mensen boodschappen geschreven over hun nog ongeboren kindje en hoe leuk als die dingen dan kloppend zijn. Ook maakte ik schilderijen met bijenwas en gaf zo weleens boodschappen door voor mensen om me heen.
Wel hebben wel altijd dieren gehad en ook die heb ik gezien na hun overlijden. Onze eerste katten die beide maar 2 jaar werden, kwamen nog geregeld even langs. Ik zag ze zoals je in de avond in het raam kijkt. Je ziet je reflectie, maar kijkt er doorheen. Een doorzichtige schim. Toch fijn om ze even te zien. Later ging dit weg.
Ik werd al bewuster van het leven. Ik zag mezelf al beter en leerde veel. Las ook veel boeken over psychologie en spiritualiteit. Ik had regelmatig contact met een gids van mij. Zij was vaak bij me en als ik verdrietig was, kwam zij en kietelde bijvoorbeeld in mijn zij. Iedereen heeft een team van gidsen die je begeleiden tijdens jouw leven. Soms kon ik haar woorden zo horen als je eigen denkstem. Dit contact was in die tijd goed voelbaar, maar later ging dit meer naar de achtergrond. Via een heldere droom heb ik wel een gids gezien. Een Mongoolse sjamaan. Ik was toen in een soort vergadering en zag hem goed. Ik dacht altijd een native american dus ik zei "Huh je hebt spleetogen" had ik niet verwacht :)
We gingen regelmatig naar spirituele avonden en zijn naar een maandelijkse groep gegaan van de Lichtcirkel. Daar heb ik veel geleerd over het spiegelen (lees de blog Spiegelen ,wat zie jij?) wat mensen doen. Wat het zegt over jezelf als dingen je raken. Welk gevoel er achter de emoties zitten. Hoe je hiermee om kunt gaan. Ook de kracht van gedachten en hoe je zelf je leven kunt creëren. Het werd allemaal zichtbaarder en duidelijk. De kracht van het nu. Het egodenken, pijnlichaam etc.
In 2006 gingen we verhuizen naar een koopwoning. We waren veel bezig met onze kinderwens en verbouwingen aan het huis. In 2007 was mijn schoonmoeder overleden en ook hierin heb ik veel gevoeld. De nachten was ik veel met haar bezig. Het moment van overlijden waren we bij haar met z'n allen. Ik zag een witte pluim uit haar hoofd gaan en hoorde haar zeggen: "Bedankt lieverds" Bij de uitvaart zag ik een paarse schim staan, waar wij gingen zitten. Dit was zij. In heldere dromen kwam ze nog weleens voorbij. Ik weet nog dat ik haar zag en dat ze erg mooi was. D'r haren zaten veel mooier dan dat ik dat deed, het licht is anders. Voller van kleur en stralender en ik vroeg ook wie dan haar haren deed daarboven. Een menselijke reactie. Tijdens zo'n heldere droom valt er een stuk denken weg. Ik voel me vrij van angsten, onzekerheden etc. Ik ben een flapuit en voel me sterk en blij. Het is lichter. En ook tijdens mijn werk stond ze een keer te kijken voor het raam, maar daar schrok ik wel van. Dat hoeft van mij dan niet zo. Ze gaf regelmatig seintjes via electra en spullen die omvielen. Nu komt ze af en toe even kijken. Het voelt heel fijn als ze er is en ze is zo trots. Dat jaar werden we ook oom en tante voor de eerste keer.
In augustus van 2007 begon ik voor mezelf te werken en had een kapsalon aan huis. In oktober ging mijn man ook voor zichzelf werken. We liepen ook nog in het ziekenhuis voor de kinderwens en dat ging helemaal niet goed. Ik kon mezelf heerlijk bezighouden met creatieve dingen zoals schilderen. Werken met kleuren is helend en rustgevend. Ik had wat later Creative art by Jessica opgericht. Ik leerde bij over aromatherapie en edelstenen.
In 2010/2011 kreeg ik een slaapstoornis met een burn-out. We hadden een Franse bulldog Rinzo die het laatste half jaar van zijn leven epilepsie had. Daardoor was ik altijd alert in de nacht, want dan kreeg hij aanvallen. Denk dat daar de oorsprong ligt van de slaapstoornis. Uiteindelijk werd het hem teveel. Medicatie sloeg niet aan. Op een nacht had hij weer een aanval dus wij naar beneden. Ik kwam in een soort bubbel met Rinzo en het voelde alsof we samensmolten. Hij vertelde lieve dingen en dat het tijd was om hem los te laten. Het kwam binnen in gevoel, maar kon het verstaan. Telepathie. Het duurde misschien een minuut, maar voelde zo mooi en bijzonder. Dit is dus hoe dieren echt kunnen communiceren. En voor ons was het duidelijk wat te doen. Die lieve mopperkont. Hij heeft de natuur weer terug gebracht bij ons door te wandelen.
Voor de tijd van de burn-out was ik veel in contact met mijn tweelingziel rond 2008/2009/2010 was dat. Dat is ook weer een heel verhaal. Een heftige tijd waarin ik ondersteboven werd gekeerd en alles zichtbaar werd waaraan ik kon werken en wat om balans vraagt. Die liefde en verbinding is prachtig en voelt als thuiskomen. Als één zijn. Maar onze persoonlijkheden botsten soms enorm of het trok elkaar juist weer aan. Afstoten en aantrekken. Overal kwam ik de tz tegen. Die liefde werd verslavend om te voelen. Het is alsof al je chakra's open gaan en in beweging komen. Een enorme energie waar ik weleens misselijk van werd. Ook via dromen zie ik de tz en is er weleens contact. Ik leerde mezelf enorm kennen en alle pijnstukken werden zichtbaar. Het werd een transformatie naar liefde in mezelf. Nu hebben we al jaren geen contact meer. De binding blijft.
Via de tz kwam ik er ook achter dat een schilderij veel meer was dan een plaatje. Zoals de energie dat erin zit en doorgegeven wordt en dat het veel vertelde over degene waarvoor ik het maakte. Ook hierin ging ik meer en meer voelen. Zelf natuurwezens komen hun energie doorgeven in sommige dingen die ik maak. Ze voelen heel vrolijk en speels aan. Het maakt me aan het lachen.
Het slapen ging achteruit en de burn-out volgde en ik heb jaren maar weinig gekund. De slaapstoornis heeft lang aangehouden dus ik leefde als een zombie. Ik was alles kwijt, maar vond mezelf terug.(lees hierover meer in de blog over vermoeidheid.) Een tijd van overleven. Ik ben bang geweest dat mijn hart zou stoppen. Zo moe en afgesloten van de levensenergie. De verbindingen met de neurotransmitters werkten niet goed meer.
Ook 's nachts spookte het weleens bij me. Er was eens een vrouw die in haar slaap vermoord was en zij projecteerde dat gevoel op mij. Heel naar en eng. En soms was het druk met zielen om mee heen. Ik wil dat dus niet in de nacht. Ik verbind me dan met liefdeskracht en til mijn energie omhoog. Vraag om bescherming, licht. En zeg dat ze weg moeten gaan. Grenzen aangeven is belangrijk. Hoe steviger je staat en geaard je bent, hoe minder last je hebt van dit soort dingen.
Pas jaren later begon ik weer meer te kunnen en opende mijn wereld ietsjes meer. Ik wist nu beter wie ik was, wat bij mij paste en voelde weer de verbinding met mezelf. Van hieruit ben ik weer gaan opbouwen en vanuit eigen kracht heb ik een nieuwe basis opgezet. Een grote verandering waar ik eigenlijk nog mee bezig ben. Creativiteit heeft me erdoorheen geholpen en ook hiermee ben ik veel mensen gaan helpen in combinatie met readings.
In 2018 zijn we verhuisd naar Oostwoud en jaren bezig geweest met verbouwen. Daar startte ik opnieuw met mijn kapsalon en in 2023 ben ik Zielsverlicht begonnen. Dat jaar had ik een tijd vrij genomen omdat het me te druk werd. Het vroeg om een verandering in het werk dat ik deed.
Ik ben die jaren daarvoor veel met mezelf aan de slag geweest. Lichaamswerk gaf me veel informatie over mezelf en pijnen die geheeld mochten worden. De puzzelstukjes vielen weer samen. Dat is wel vaker geweest, dat je het overzicht ineens ziet en het allemaal precies in elkaar past. Het is zo wonderlijk het leven. Ik durfde mezelf meer te uiten op spiritueel gebied. Voorheen was ik bang voor de afwijzing, maar nu laat ik me niet meer uit mijn kracht halen. En tuurlijk vinden sommigen het stom of raar wat ik doe. Het spirituele hoort bij wie ik ben, bij hoe ik het beleef en ervaar. Bewustzijn is juist minder zweverig dan niet bewust zijn vind ik. Het is wel makkelijker om niet naar jezelf te kijken en zelf je verantwoordelijkheid te nemen. In soort van slachtofferschap te blijven. Als je eenmaal bewust bent, kun je niet meer terug.
En niet te vergeten heb ik nog een groot stuk losgelaten. Het krijgen van een kindje hebben we nog geprobeerd in 2020. Ook weer een miskraam van een meisje met een mooie boodschap dat ik van haar kreeg. Daarna was het voor mij klaar en kon ik het afsluiten. Er viel veel van me af. Er lag een wereld voor me open en ik mag die ruimte in gaan nemen. Naar dit punt moest ik komen. Daarnaast ben ik ook andere dingen gaan loslaten. Corona kwam. Loslaten schept ruimte. Maakt de weg vrij voor nieuwe dingen.
In 2021 is mijn beste vriendin overleden. Door Corona konden we geen afscheid nemen. Dat vond ik erg moeilijk. Ik schreef naar haar terwijl ze stierf. Daarna kon ik haar duidelijk voelen. Ook met haar heb ik contact gehad in het begin na haar overlijden. Heb zelfs nog een portret geschilderd voor haar kinderen.
En nu is het november 2024. Mijn werk is om mensen een stukje rust en inzichten te geven met de behandelingen die ik doe. Soms is het echt magisch wat er gebeurd en ik vind het prachtig om te mogen doen. Mijn hart opent en ik sta sterker. Ik maak gebruik van mijn creativiteit en gevoeligheid als kracht en vind het fijn zo. Daarnaast opent mijn wereld al meer en meer. Ook ik leer nog veel en dat is alleen maar goed. En ik leef meer vanuit mijn passies. Het leven wordt al mooier en mooier.
Heb je nog vragen? Laat het me gerust weten!
Reactie plaatsen
Reacties